Nieuwe avonturen
Door: Fleur
Blijf op de hoogte en volg Fleur
18 December 2012 | Ecuador, Guaranda
hallo lieve allemaal,
Na ruim een maand niets meer van me te laten horen, is het nu weer tijd voor een verslag van de afgelopen tijd. Allemaal nog ontzettend bedankt voor de verjaardags wensen trouwen. Ik kan nu vertellen dat een verjaardag thuis toch wel erg leuk is. De jongens deden niets, hun verjaardag wordt trouwens ook niet gevierd, gelukkig had Bas wel een cadeautje. Zonder slingers en balonnen ging ik toen Ambato in om even te skypen met thuis. Dat was toch wel erg veel van het goede en toen papa en mama vrolijk begonnen te zingen, hield ik het niet droog. Mijn buurman keek al bezorgd om de hoek, die dacht waarschijnlijk dat er een olifant binnen was gekomen met dat gesnotter. Uiteindelijk is het alsnog een hele leuke dag geworden. Eerst ben ik naar mijn Colombiaanse vrienden geweest die in Ambato wonen, daar lekker gegeten en ik greeg zelfs nog een jas. Ze importeert kleren uit Colombia om hier in Ecuador te verkopen. Met mijn nieuwe jas ben ik toen in de bus naar Salasaca gestapt. Daar stond Walter mij al op te wachten. Hem heb ik in de thermale baden in Banos ontmoet toen hij een Peruviaanse band op bezoek had in zijn hostal. Ik ben toen met ze wezen eten en mee geweest om zijn hostal te bekijken. We hadden afgesproken dat ik een andere keer zou komen en dat we dan zouden gaan paardrijden. Terug naar mijn verjaardag, hij had heel lief taart gehaald met kaarsjes in de vorm van een negentien. Naar goed Ecuadoriaans gebruik moest ik met mijn hoofd midden in de taart. De volgende dag as het zo ver, we zouden gaan paardrijden. Twee paarden stonden klaar en zonder cap en met slippertjes aan gingen we op weg. Bij hem in de buurt wonen vooral indianen. Het was heel leuk om al die kleine comunidades te zien. We zijn ook nog bij een weverij binnen geweest. Het paardrijden was echt supervet! We gingen dwars over de bergen heen zonder echt een pad aan te houden. Ik voelde me steeds meer cowgirl worden, had ook te maken met dat het paard op zijn cowboys was opgetuigd, en uiteindelijk ging ik ook quasicool met een hand rijden.
De ouders van Bas kwamen een paar dagen later langs op het project. Het was heel leuk om hun ook te leren kennen. We zijn met hun en de vrienden uit Quito, waar ik de eerste paar dagen ben verbleven, naar Banos geweest en hebben ons daar goed vermaakt. De volgende ochtend moesten we vroeg weg want we hadden kaartjes gekocht voor de voetbalwedstrijd Barcelona (Ecuadoriaans team) - Macara (de club uit Ambato). Aangezien ongeveer negentig procent van Ecuador voor Barcelona is, zag het geel van de mensen. Toen we bij het stadion aankwamen bleek dat we er niet meer inkonden omdat er veel te veel kaartjes verkocht waren. Gelukkig waren de meeste jongens al binnen, we hadden twee van de grotere mee, en konden zij wel de wedstrijd zien. Na een tijdje boos rond te hebben gestampt en Ecuador te hebben vervloekt, zijn we lekker gaan eten met de ouders van Bas, Pasch de duitse vrijwilliger met zijn vriendin en de twee jongens die bij ons waren. De ouders van Bas hadden ook nog een heel overlevingspakket bij zich voor ons en voor de jongens. Het is hilarisch om te zien dat zelfs de meest bozige gefrustreerde jongen nu rondloopt met de tekst Mc Donalds feestbeest (Mc Donalds kinderfonds).
Ondertussen gaat het werk op het project zijn gangetje. s Ochtends maken we de jongens wakker en gaan ze, of moeten ze in elk geval, naar school. Daarna hebben we wat vrije tijd om ons eigen ding te doen en daarna beginnen we met werken in de keuken, de eetzaal klaarmaken of spelen of iets leerzaams doen met de jongens die niet naar school gaan, sinds een dag is dit er nog maar een. s Middags eten we met zijn alle en komen ook de buitenschoolse kinderen om huiswerk te maken. Wat een lievertjes zijn dat vergeleken met onze jongens! Aan het eind van de middag moeten onze jongens huiswerk maken, iets wat de meeste eigenlijk standaard vertikken om te doen. Sind kort hebben we ook hele strenge regels over het openen van het huis, voor het eten gaat het een half uurtje open om te douchen. Ze moeten dan twee aan twee naar binnen en na het eten gaat het pas weer om kwart voor negen open. Dit om te voorkomen dat ze spullen van elkaar gaan jatten. We hebben een nieuwe jongen Anthony op het project die nogal een negatieve invloed heeft op de jongens. Het is moeilijk voor te stellen, maar sinds hij er is gaan de jongens van de zelfde school niet meer naar school, hebben ze ineens geld en laats was er zelfs ingebroken bij een van de fabrieken in de buurt, waar ze kabels hebben meegenomen en een auto hebben gesloopt. Als dit een paar dagen lang dagelijkse kost is, kan ik je vertellen dat je er niet echt vrolijker op wordt.
Rond december begon Bas ineens de zenuwen te krijgen, want zijn visum liep af en mijne een paar dagen later ook. Ik was er in eerste instantie heel rustig onder, want had nog de illusie dat we dit wel even zouden fiksen. De regels bleken helaas sinds kort veranderd en het even fiksen konden we wel vergeten. Notarissen en advocaten waren nodig om ons een visum te bezorgen. We moesten steeds voor een paar dagen naar Quito omdat er elke keer wel weer wat miste. Uiteindelijk waren we beide illegaal, maar hebben we gelukkig ons visum gekregen en de 27e kunnen we het officieel in ons paspoort laten zetten! Omdat we zoveel tijd in Quito verbleven zaten we ook wel eens op de projecten daar. En raad eens wie we toen op het project mi Caleta tegenkwamen, het jongentje dat Bas zijn Ipod had gejat en weer had terug gebracht. Hij zat daar samen met zijn broertje. Ze kunnen daar uitelijk drie maanden blijven en dan komen ze weer naar Ambato of gaan ze naar een andere, meer gesloten, inrichting. Wel heel fijn om te weten dat ze in elk geval niet meer op straat rondzwerven.
Pasch had op een dag het briljante idee om een talentenjacht te houden. Wij helemaal enthousiast, de jongens moesten het eerst even aanzien, maar vonden het toch ook wel leuk. Zaterdagavond was het zo ver. Wij hadden een denderende Spice Girls act gemaakt met Bas en Pasch in vrouwenkleren om de zenuwen een beetje weg te nemen. Er kwamen hele verschillende dingen langs, Hip Hop dansers, klein jongetje dat in zijn eentje dansa Kuduro zingt zonder ook maar iets van zijn lichaam te bewegen dat nummer en een geweldige circusact, met als hoogtepunt Tomas die ging jongleren met stokken die in de fik stonden. Daarna hadden we nog disco en toen bleek dat de jongens zelf cola mochten pakken en zelfs meer dan een beker, kon de avond niet meer stuk.
We hebben nu nog maar minder dan een maand op het project. Aan de ene kant zie ik heel erg tegen stoppen op, want je hebt nu gewoon een vast ritme en weet waar je aan toe bent, maar aan de andere kant kan ik ook niet wachten om te beginnen met reizen en lekker mijn eigen ding te doen en Ecuador beter te leren kennen, want ik vind het land echt geweldig, de mensen zijn allemaal zo vriendelijk en ik hoef maar een moment een beetje hulpeloos om me heen te kijken en er staan gelijk mensen klaar om te helpen. De eerste paar dagen zal ik met papa gaan reizen, die me komt opzoeken en daarna ligt alles nog open.
Ik hoop dat jullie weer een beetje op de hoogte zijn en ik zal binnenkort weer eens proberen wat foto s up te loaden.
Muchos besos,
Fleur
Na ruim een maand niets meer van me te laten horen, is het nu weer tijd voor een verslag van de afgelopen tijd. Allemaal nog ontzettend bedankt voor de verjaardags wensen trouwen. Ik kan nu vertellen dat een verjaardag thuis toch wel erg leuk is. De jongens deden niets, hun verjaardag wordt trouwens ook niet gevierd, gelukkig had Bas wel een cadeautje. Zonder slingers en balonnen ging ik toen Ambato in om even te skypen met thuis. Dat was toch wel erg veel van het goede en toen papa en mama vrolijk begonnen te zingen, hield ik het niet droog. Mijn buurman keek al bezorgd om de hoek, die dacht waarschijnlijk dat er een olifant binnen was gekomen met dat gesnotter. Uiteindelijk is het alsnog een hele leuke dag geworden. Eerst ben ik naar mijn Colombiaanse vrienden geweest die in Ambato wonen, daar lekker gegeten en ik greeg zelfs nog een jas. Ze importeert kleren uit Colombia om hier in Ecuador te verkopen. Met mijn nieuwe jas ben ik toen in de bus naar Salasaca gestapt. Daar stond Walter mij al op te wachten. Hem heb ik in de thermale baden in Banos ontmoet toen hij een Peruviaanse band op bezoek had in zijn hostal. Ik ben toen met ze wezen eten en mee geweest om zijn hostal te bekijken. We hadden afgesproken dat ik een andere keer zou komen en dat we dan zouden gaan paardrijden. Terug naar mijn verjaardag, hij had heel lief taart gehaald met kaarsjes in de vorm van een negentien. Naar goed Ecuadoriaans gebruik moest ik met mijn hoofd midden in de taart. De volgende dag as het zo ver, we zouden gaan paardrijden. Twee paarden stonden klaar en zonder cap en met slippertjes aan gingen we op weg. Bij hem in de buurt wonen vooral indianen. Het was heel leuk om al die kleine comunidades te zien. We zijn ook nog bij een weverij binnen geweest. Het paardrijden was echt supervet! We gingen dwars over de bergen heen zonder echt een pad aan te houden. Ik voelde me steeds meer cowgirl worden, had ook te maken met dat het paard op zijn cowboys was opgetuigd, en uiteindelijk ging ik ook quasicool met een hand rijden.
De ouders van Bas kwamen een paar dagen later langs op het project. Het was heel leuk om hun ook te leren kennen. We zijn met hun en de vrienden uit Quito, waar ik de eerste paar dagen ben verbleven, naar Banos geweest en hebben ons daar goed vermaakt. De volgende ochtend moesten we vroeg weg want we hadden kaartjes gekocht voor de voetbalwedstrijd Barcelona (Ecuadoriaans team) - Macara (de club uit Ambato). Aangezien ongeveer negentig procent van Ecuador voor Barcelona is, zag het geel van de mensen. Toen we bij het stadion aankwamen bleek dat we er niet meer inkonden omdat er veel te veel kaartjes verkocht waren. Gelukkig waren de meeste jongens al binnen, we hadden twee van de grotere mee, en konden zij wel de wedstrijd zien. Na een tijdje boos rond te hebben gestampt en Ecuador te hebben vervloekt, zijn we lekker gaan eten met de ouders van Bas, Pasch de duitse vrijwilliger met zijn vriendin en de twee jongens die bij ons waren. De ouders van Bas hadden ook nog een heel overlevingspakket bij zich voor ons en voor de jongens. Het is hilarisch om te zien dat zelfs de meest bozige gefrustreerde jongen nu rondloopt met de tekst Mc Donalds feestbeest (Mc Donalds kinderfonds).
Ondertussen gaat het werk op het project zijn gangetje. s Ochtends maken we de jongens wakker en gaan ze, of moeten ze in elk geval, naar school. Daarna hebben we wat vrije tijd om ons eigen ding te doen en daarna beginnen we met werken in de keuken, de eetzaal klaarmaken of spelen of iets leerzaams doen met de jongens die niet naar school gaan, sinds een dag is dit er nog maar een. s Middags eten we met zijn alle en komen ook de buitenschoolse kinderen om huiswerk te maken. Wat een lievertjes zijn dat vergeleken met onze jongens! Aan het eind van de middag moeten onze jongens huiswerk maken, iets wat de meeste eigenlijk standaard vertikken om te doen. Sind kort hebben we ook hele strenge regels over het openen van het huis, voor het eten gaat het een half uurtje open om te douchen. Ze moeten dan twee aan twee naar binnen en na het eten gaat het pas weer om kwart voor negen open. Dit om te voorkomen dat ze spullen van elkaar gaan jatten. We hebben een nieuwe jongen Anthony op het project die nogal een negatieve invloed heeft op de jongens. Het is moeilijk voor te stellen, maar sinds hij er is gaan de jongens van de zelfde school niet meer naar school, hebben ze ineens geld en laats was er zelfs ingebroken bij een van de fabrieken in de buurt, waar ze kabels hebben meegenomen en een auto hebben gesloopt. Als dit een paar dagen lang dagelijkse kost is, kan ik je vertellen dat je er niet echt vrolijker op wordt.
Rond december begon Bas ineens de zenuwen te krijgen, want zijn visum liep af en mijne een paar dagen later ook. Ik was er in eerste instantie heel rustig onder, want had nog de illusie dat we dit wel even zouden fiksen. De regels bleken helaas sinds kort veranderd en het even fiksen konden we wel vergeten. Notarissen en advocaten waren nodig om ons een visum te bezorgen. We moesten steeds voor een paar dagen naar Quito omdat er elke keer wel weer wat miste. Uiteindelijk waren we beide illegaal, maar hebben we gelukkig ons visum gekregen en de 27e kunnen we het officieel in ons paspoort laten zetten! Omdat we zoveel tijd in Quito verbleven zaten we ook wel eens op de projecten daar. En raad eens wie we toen op het project mi Caleta tegenkwamen, het jongentje dat Bas zijn Ipod had gejat en weer had terug gebracht. Hij zat daar samen met zijn broertje. Ze kunnen daar uitelijk drie maanden blijven en dan komen ze weer naar Ambato of gaan ze naar een andere, meer gesloten, inrichting. Wel heel fijn om te weten dat ze in elk geval niet meer op straat rondzwerven.
Pasch had op een dag het briljante idee om een talentenjacht te houden. Wij helemaal enthousiast, de jongens moesten het eerst even aanzien, maar vonden het toch ook wel leuk. Zaterdagavond was het zo ver. Wij hadden een denderende Spice Girls act gemaakt met Bas en Pasch in vrouwenkleren om de zenuwen een beetje weg te nemen. Er kwamen hele verschillende dingen langs, Hip Hop dansers, klein jongetje dat in zijn eentje dansa Kuduro zingt zonder ook maar iets van zijn lichaam te bewegen dat nummer en een geweldige circusact, met als hoogtepunt Tomas die ging jongleren met stokken die in de fik stonden. Daarna hadden we nog disco en toen bleek dat de jongens zelf cola mochten pakken en zelfs meer dan een beker, kon de avond niet meer stuk.
We hebben nu nog maar minder dan een maand op het project. Aan de ene kant zie ik heel erg tegen stoppen op, want je hebt nu gewoon een vast ritme en weet waar je aan toe bent, maar aan de andere kant kan ik ook niet wachten om te beginnen met reizen en lekker mijn eigen ding te doen en Ecuador beter te leren kennen, want ik vind het land echt geweldig, de mensen zijn allemaal zo vriendelijk en ik hoef maar een moment een beetje hulpeloos om me heen te kijken en er staan gelijk mensen klaar om te helpen. De eerste paar dagen zal ik met papa gaan reizen, die me komt opzoeken en daarna ligt alles nog open.
Ik hoop dat jullie weer een beetje op de hoogte zijn en ik zal binnenkort weer eens proberen wat foto s up te loaden.
Muchos besos,
Fleur
-
18 December 2012 - 23:21
Marianne:
Mooie verhalen, Fleur. Het is ongelofelijk wat jij allemaal meemaakt, terwijl ik hier maar een beetje van de regen in de drup wandel..... Heel erg leuk om te lezen! Een trotse moeder! xxxxx -
18 December 2012 - 23:42
Opa Oma ZEVENAAR :
LEUK WAT JE WEER GESCHREVEN HEBT jA JE MAAKT ER BEST VEEL MEE gELUKKIG BEN JE NU WEL GEWEND tOEN OPA JARIG WAS VOND IK HET MAAR WAT LEUK OM JE TE ZIEN. iK ZAG ER WEL NIET ZO FRAAI UIT ZAG IK LATER,dAT MAAKT NIET UIT iN DE KOEKKOEKS KRANT HEB IK NOG EEN STUKJE GESCHREVEN OVER DAT SKYPEN hEEFT PAPA DAT NOG DOORGESTUURD? fLEUR JE ZULT DENK IK DIE KINDERS NOG WEL MISSEN ALS JE EEN KEER WEG BENT EN IK DENK DAT ZE JOU ZEKER GAAN MISSEN. gAAT bAS TEGELIJK MET JOU WEG?? gAAT HIJ NOG VERDER REIZEN??? aLS JE NAAR pERU GAAT DAN MOET JE DAT LATEN WETENDAN ZAL aNDY(NICHTJE VAN pA EN IS GETROUWD MET IEMAND UIT PERU ANDY WERKT NU IN BUKKINA FASSO. DAAR SKIPE IK OOK WEL MEE. MET OPA GAAT HET NOG NIET ZO GOED HIJ HEEFT EEN INJECTIE GEHAD TEGEN DE PIJN MAAR DIT KEER HEEFT HET NIET ZO GOED GEHOLPEN HIJ VERGEET OOK VEEL EN DAT VIND IK WEL VERDRIETIG,MAAR MEDICIJNEN HEBBEN ZE ER NIET VOOR.ERIK KIJKT VRIJDAGS NOG WEL EENS OM DE HOEK OPA KAN OOK NIET MEER TENNISSEN EN NIET OP HET LAND WERKEN.HIJ MOET DONDERDAG AUTO RIJDEN MET EEN EXAMINATOR NAAST ZICH ALS HIJ ZIJN RIJBEWIJS NOG MAAR TERUG KRIJGT. mET KERSTMIS GAAN WE NAAR JOLANDI EN HUGO. DAT VIND IK GEZELLIG bEREND GAAT OOK MEE. HEDY KOMT NIET WANT ZE VERTREKT DE VOLGENDE DAG HEEL VROEG NAAR MAROKKO HAAR VRIENDIN WORD 50 JAAR EN DAT VIEREN ZE IN MARROKKO.LEUK HE. NU STOP IK WEL TE RUSTEN FLEUR LIEFS VAN OPA EN OMA -
18 December 2012 - 23:47
Yolande:
Wauw Fleur, wat maak jij veel mee en wat een mooie verhalen! Een fantastische belevenis. Dat neemt niemand je meer af. Veel plezier nog. Loefs, Yolande -
19 December 2012 - 08:51
Ruud:
Mujer, gracias por tus cuentos, todos muy interesantes. Estamos bien por aquí, menos mal. Espero que te vaya muy bien en el proyecto y luego que vayas a tener un viaje como para chuparse los dedos. Celoso estoy! -
20 December 2012 - 20:31
Dineke:
Hé fleur, zo te lezen voel je heerlijk daar, leuk om te volgen. Straks lekker reizen, weer een heel andere invulling van je reis. Ik zie weer uit naar het vervolg.
Groet dineke -
21 December 2012 - 13:23
Jolandi Leferink:
Hoi Fleur,
Zo'n vast ritme met je werk, de jongens en je nieuwe kennissen in de buurt is natuurlijk wel prettig maar het lijkt me dat je dan in januari ook wel een beetje aan vakantie toe bent; gezellig dat dat ook een deel met je vader zal zijn. Leuk voor jullie allebei.
Voor de jongens zullen weer andere mensen komen. Ze zullen er wel aan gewend zijn en het is mooi dat je aan een stukje van hun leven hebt kunnen bijdragen.
Hier is alles in de Kerststemming. Bij ons thuis komen opa en oma de eerste Kerstdag eten, samen met Berend-Jan. Het lijkt me dat Kerst wel een feest is dat gevierd gaat worden, zo bij de paters. Ik hoop dat het gezellig is voor iedereen.
Fleur, ik wens je fijne dagen en leuk reizen voor het komende jaar.
Groet,
Je tante -
23 December 2012 - 13:42
Mieke:
Lieve Fleur,
Leuk om al je belevenissen te lezen. Wat gaat de tijd snel, je periode in het weeshuis zit er alweer bijna op.
Dan op weg nar het volgende grote avontuur. Ik ben benieuwd dat je allemaal gaat zien en beleven.
Fijne kerstdagen en een heel goed 2013.
groet Mieke -
24 December 2012 - 18:37
Hedy:
Hoi Fleur, wat een leuk verhaal weer. En wat fijn dat je verjaardag toch een feest is geworden.
Het lijkt me fantastisch met een paard rond te trekken over de bergen. Dat lijkt me de ideale stijl van reizen door Peru. Heb je ook leuke foto's gemaakt. Ben benieuwd naar welke landen je gaat reizen na je project. Is het koud daar in Januari?
Hier is het eigenlijk lekker weer alleen heel veel regen. Morgen vertrek ik met de moeder van Lupe en een paar vriendinnen en lupe + vriend naar Marrakech om de verjaardag van Ingelies te vieren en uiteraard Marrakech een keertje te zien. Met oud en nieuw zijn we daar ook en kunnen we meemaken hoe het Marokaanse Nieuw jaar verloopt.
He lieve Fleur veel plezier de komende feestdagen. Ben benieuwd naar je Kerst en Oude en Nieuw verhalen en alvast een leuk 2013 gewenst!!
kus Hedy -
31 December 2012 - 15:49
Berdy:
Hoi Fleur,
We genieten van jouw prachtige avonturen die je zo mooi beschrijft. Ik zie het bijna voor me, jij op het paard trekkend door de bergen als een echte cowgirl!
We zijn benieuwd hoe je alle feestdagen bent doorgekomen. Het is nu half 4 's-middags op oudjaarsdag, PP staat bij jou thuis oliebollen te bakken en vanavond gaan we naar je ouders om Oud & Nieuw te vieren. Gezellig! Ben benieuwd of je daar ook iets aan Oud & Nieuw doet. In ieder geval even een bezinning om nieuwe reisplannen te maken voor het nieuwe jaar nu je tijd bij de Padres er bijna op zit. Het lijkt me ook leuk voor je om weer even je eigen plan te trekken en misschien even op te laden door de verwende toerist uit te hangen in het nieuwe jaar gezellig met je papsie.
In ieder geval de allerbeste wensen voor 2013 en succes met de plannenmakerij! We blijven je graag volgen.
Heel veel groeten van de Plaatjes; PP, Merel, Roos, Noortje en Berdy -
27 Februari 2013 - 16:40
Dine:
ha Fleur,
wat een ontzettend leuke verrassing kregen we vlak voor Iris haar verjaardag! Je vader bracht de twee kadootjes en de keuze was heel makkelijk: Iris de blauwe en ik de oranjekleurige sjaal. Dank je wel!! Ik zie dat je laatste bericht op deze site van half december is, dus ik vermoed dat je hier niet al te vaak op kijkt of kunt kijken. Je maakt ontzettend veel mee, geweldig!! Ik hoop dat het je op je reis ook goed gaat en dat je volop geniet. Ik ben heel benieuwd naar je verhalen eind mei!!! Veel liefs, Dine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
